GODS WORK

Vandaag heerlijk een vrije dag! Tijd voor koffie met Jane, Wulfert en Sanne gevolgd met een heerlijke fietstocht waarin ik eens rustig kan reflecteren op de afgelopen dagen. Terwijl ik langs de Amstel fiets en geniet van mistig Amsterdam denk ik terug aan een ontzettend gezegend weekend. Ik mocht zowel mijn verjaardag als de kerstdagen vieren in de Shelter en dit was anders, nieuw, maar bijzonder! Het hoogtepunt was toch wel de hostelnight die ik samen met Elsa en Sanne mocht leiden. Hoe mooi is het dat ons hostel gedurende de kerstdagen fully booked was en we mochten genieten van een heerlijk kerstdiner met de gasten. De sfeer was bijzonder; de gasten leken meer open en zoekend en tussen de drie gangen door zorgden we voor live muziek, een interactief praatje en een boodschap uit Filipenzen, gelinkt aan wat kerst voor ons betekent. Tijdens de maaltijd deelden Elsa en ik de tafel met 5 niet-christelijke dames: 1 Aussie, twee uit China en twee uit India. Ze vertelden het enorm bijzonder te vinden om in dit hostel te zijn en waren onder de indruk van de gastvrijheid en warme sfeer. Al gauw ging het gesprek dieper en werden er veel vragen gesteld. We voelden ons enorm geleid door de Heilige Geest en het was absurd hoeveel ruimte we kregen om dingen uit te leggen en te delen. Voordat ze naar bed gingen, mochten we ze nog van Bijbels voorzien en de meiden waren enorm dankbaar. Het meisje uit Australie bleef nog even nazitten en had nog veel vragen. Ik mocht voor haar bidden en haar vertellen over Gods beloftes dat wie Hem zoekt, Hem zal vinden. Echt, het is zo bijzonder om dit werk te doen en we zien God in zoveel meer dingen:

- Ik zie Hem in de situatie van Djang: een Vietnamese jongen die ik uitnodig voor Bijbel Inspiration Time. Enigszins misbruik makend van zijn gebrekkig Engels en een gratis warme drank als lokaas doen hem gek genoeg op komen dagen. Het was een ontzettend lachwekkende bijeenkomst, zelden zo'n grappig persoon ontmoet. We hadden er weinig hoop in aangezien zijn Engels echt slecht was, maar gaandeweg ontdekten we dat hij nog nooit de Bijbel had gelezen en toen we hem een Vietnamese Bijbel meegaven ontdekten we later een foto van de Bijbel op zijn Facebook met als bijschrift 'the most precious gift of my travel'. Wauw.

- Ik zie Hem in de situatie van 16 Russische footballfans, ietwat uitziend als hooligans, die speciaal naar Amsterdam komen voor de match van het jaar. Ik heb receptiedienst en de groep arriveert voor de check-in om half twee 's nachts. Veel geschreeuw en ongeduld, een chaotische toestand, maar Taka en ik proberen het goed en vriendelijk af te handelen. Ik heb beklag met de gasten die met hen een kamer delen. De volgende dag heb ik opnieuw een receptieshift en 1 van de mannen komt langs voor een praatje. Hij deelt iets over zijn eigen situatie en over de toestand van Rusland. We hebben een vrij goed gesprek en ik moet toegeven dat mijn vooroordelen niet geheel juist waren.

- Ik zie God tijdens ons avondgebed. Om half twaalf sluiten we de dag af in het hostel met een Bijbelgedeelte en gebed. We vragen de gasten die op dat moment in het café zijn te joinen en Suzan, een Amerikaanse vrouw, vergezelt ons. Ze is christen en heeft een bijzondere missie: ze bezoekt vrouwen in The Red Light District en probeert iets van Gods liefde met hen te delen. 5 voor half twaalf kom ik erachter dat ik het avondgebed moet leiden en ik heb niks voorbereid (oeps). Ik deel dit met de gasten en kies 'dan maar' een vers die ik die dag zelf gelezen heb en bijzonder vond: Johannes 10:10. Na een stukje toelichting vraag ik of er gebedspunten zijn. Suzan wil God danken, omdat ze Hem in het vliegtuig vroeg om een bepaalde bevestiging en ze die nu in Johannes 10:10 gevonden heeft. Opnieuw wauw.

- Ik zie God aan het werk in onze cleaners. Jonas, een cleaner die me enorm aan het hart ging, was een moeilijk geval. De devotions die ik met hem had waren zwaar en vermoeiend; hij was ontzettend intelligent en leefde bovendien echt in duisternis door onder andere LSD. Veel geestelijke strijd dus en ik heb heel wat slapeloze nachten gehad vanwege hem. Toen zijn tijd in ons cleaningteam er bijna op zat had ik een laatste gesprek met hem. God verhoort gebeden: Jonas luisterde meer en God liet me zijn pijnpunten aanraken waardoor hij voor het eerst toonde toch niet helemaal overtuigd te zijn van zijn eigen theorie en denkwijze. Hij gaf me ruimte om dingen uit te leggen en tijdens zijn afscheid mocht ik voor hem bidden. Tijdens mijn stille tijd liet God me bovendien antwoorden zien in Zijn Woord op vragen die Jonas had. Dit Bijbelgedeelte heb ik gemarkeerd in de Shelterbijbel die we hem meegaven. God is in control en gaat met Jonas mee. Dat geloof ik.

- Ik zie God in ons community house. We praten met elkaar, maar nog mooier is als we dingen in gebed brengen. Een aantal personen in het huis hebben het initiatief genomen om ook thuis een evening prayer in te lassen voor mensen die 's avonds niet aan het werk zijn. Dit zijn mooie momenten: we delen dingen die we op ons hart hebben en brengen het bij God. Een ander bijzonder moment was toen ik ziek was, waarschijnlijk voedselvergifitiging, heel charmant. Terwijl ik hondsberoerd in de gastkamer probeer te overleven (okee, niet overdrijven) komen Rahel, Wulfert en Marinus binnen en vragen of ze met me mogen bidden. Hoe gaaf is het om met leeftijdsgenoten een zelfde besef te delen: in alles zijn we van Hem afhankelijk.

- Ik zie God aan het werk in Jane, een staffmember, 31 jaar, wiens tijd er bijna op zit hier. We spreken af om ergens te lunchen en aangezien zij een enorm voorbeeld voor me is vraag ik haar opnieuw de oren van het hoofd. Geboren in Zuid-Korea, grotendeels opgegroeid in Thailand en nu geroepen om missionair te zijn in Amsterdam. Na haar Sheltertijd blijft ze in Amsterdam wonen, omdat God haar daartoe geroepen heeft. Haar familie al 2 jaar niet gezien, nergens écht thuis zijn, maar volledig gehoorzaam aan haar hemelse Vader. Zo bemoedigend om mensen als haar te spreken: mensen die niet eigen geluk nastreven, maar realiseren waarvoor ze geschapen zijn: om God te verheerlijken en dienen.

- Ik zie God in de situatie van onze huidige cleaners uit Ierland, Taiwan, Soedan, Hongarije, Kroatie en Zimbabwe. Het is enorm interessant om een maand lang met zes mensen uit verschillende culturen te werken. Ik moet continu reflecteren en mijn aanpak aanpassen, maar het levert mooie gesprekken en momenten op. Twee van onze cleaners komen naast de dagelijkse devotions ook naar de Alpha cursus en leren steeds meer over een leven met God. Er zijn momenten dat ze geraakt zijn, maar gebed voor volledige overgave blijft nodig. Als staff hebben we vertrouwen in Gods grootheid en geloven dat alleen Hij kan overtuigen en harten kan veranderen.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. De Shelter is niet zomaar een hostel, maar het is echt een bijzondere plek met ontzettend veel potentie. Ik hoop jullie te bemoedigen met deze verhalen en wil jullie bovendien oproepen om mee te bidden! Ook voor de drukke tijd rondom Oud en Nieuw die komen gaat.

Alvast bedankt! :)

Liefs Breggien

*Bedankt voor alle verjaardagskaartjes*
*Sommige namen zijn geanonimiseerd*