Daar was ik weer...!

Blog nummero 2. De tijd hier gaat zo snel en ik krijg maar geen kans om een klein gaatje te vinden om mijn gebeurtenissen vast te leggen op papier. Maar gelukkig, daar was het gaatje: zaterdagavond 23:45. Where do I start? Allereerst wellicht fijn om te vertellen dat ik nog steeds iedere dag intens geniet van mijn leven hier in Amsterdam. Ik begin me zowaar trots te voelen als ik als volwaardig Amsterdammer door de straten fiets en met mijn fietsbel de toeristen gebied de 'sidewalk' te gebruiken (mén, ik heb echt te doen met de echte Amsterdammers. Toeristen zijn zo dom wat weggebruik betreft). Oh, en ik heb een hond aangereden in Chinatown. Ik had de vaart er lekker in en daar was ie ineens: een wit pluizenbolletje die vervolgens twee meter verderop belandde. Oh, en er was een gewapende overval in onze straat (een beetje sensatie doet het altijd goed in een blog).

Anyway, iedere vrijdag hebben we een speciale avond in het hostel; de ene week een open mic en de andere week vieren we de zogenoemde 'Hostelnight'. Aan de avond is een thema verbonden, het café is netjes en gezellig versierd, de gasten krijgen een gratis maaltijd en tussen de verschillende gangen door is er een korte boodschap. The universe must like me, want ik was natuurlijk ingeroosterd om deze avond te koken voor ongeveer 60 personen. Zo goed en zo kwaad als het ging hebben Ella en ik een driegangenmenu verzorgd, bestaande uit: stokbrood met mozorella, tomaat en knoflooksaus, een pestopasta en zelfgebakken appeltaart. En wonder boven wonder: iedereen vond het heerlijk! :) De boodschap ging over 'grace' en na de tijd was er gelegenheid voor de gasten om na te praten. Behalve wat gesprekjes met een man uit Eritrea en twee dames uit Frankrijk, heb ik me voornamelijk beziggehouden met stressen rondom het eten. Tot dusver mijn evangelisatiepogingen :p

Een iets meer 'wauwgevoel' had ik na de Bible Inspiration Time. Een aantal keer in de week houden we een soort laagdrempelige Bijbelstudie waarvoor de gasten zijn uitgenodigd. Soms is het lastig om gasten hiervoor te winnen, maar tegelijkertijd word ik soms gigantisch verrast door het type gast dat tóch besluit te komen. De laatste keer hadden we 5 meiden die joinden. Ze waren alle vijf niet gelovig en het was zó'n gezegend gesprek. Bij twee dames proefde je de honger naar het evangelie en ze vroegen ons dan ook hoe wij God 'dan wel niet hadden gevonden'. Zo gaaf om ons getuigenis te kunnen geven en na de tijd met hen te bidden. De volgende dag sprak ik de meiden nog even en 1 van hen vroeg me naar een kerk in Amsterdam. Dusseh, morgen hoop ik haar (en hopelijk haar vriendinnen) mee te nemen naar de kerk! :D Thank you Lord! (Oh, mochten jullie gebedspunten zoeken: hier is er 1!)

Gaaf om zoveel verschillende mensen te spreken. Zo ontmoette ik laatst een interessant getrouwd stel uit Canada. Eerder die avond was ik achter de piano gekropen en al snel waren we met een flinke groep lekker aan het zingen. De Canadese vrouw bleek alles vastgelegd te hebben op video en ze was zo heerlijk enthousiast over onze muzikaliteit! Op die manier raakten we aan de praat en zo hebben we wel een uur of twee zitten kletsen over van alles en nog wat. En in dat 'nog wat' zit vaak wel een momentje waarin het onderwerp 'God' aan bod komt, zo is mijn ervaring in de Shelter. Mooi om dan iets te kunnen delen, maar dankbaar ook dat we het voor de rest aan God mogen en moeten overlaten. De volgende dag kreeg ik een bedankbriefje van haar met hun adres voor het geval ik ooit nog eens in Canada beland! :D

Tijdens de MTP (Ministry Training Programm) hebben we het onder andere gehad over het onderwerp 'humility', nederigheid. Toch wel een lastig thema voor me, zo is gebleken. Soms probeer ik namelijk wel vanuit nederigheid te reageren op situaties, maar of die nederigheid nou echt oprecht is, blijft nog altijd de vraag. We deden een soort testje en ik kwam voor mezelf niet al te goed uit de bus.. Wat was Jezus dan anders.. Hij was nederig, maar enkel en alleen uit liefde en niet uit plicht. Een mooi thema om mee te nemen in mijn stille tijd. {1 Petrus 3:8} ''Tot slot vraag ik u: Wees allen eensgezind, leef met elkaar mee, heb elkaar lief als broeders en zusters, wees barmhartig en bereid de minste te zijn.''

Man, ik heb nog zoveel te vertellen, maar tegelijkertijd moet ik alles in een korte blog proppen. Frustrerend. Dus hier nog wat kort maar krachtige dingen:
- Jelle de Boer, een leider van onze gemeente op Urk, kwam spontaan langs voor een gesprekje. Toch wel fijn om ineens een Urker gezicht te zien tijdens mijn ochtendshift haha, en gaaf dat er zo meegeleefd wordt vanuit de gemeente. Bedankt!
- Een dezer dagen had ik een evangelisatieshift die ook weer bijzonder uitpakte. Van te voren zag ik het helemaal niet zitten, maar het liep weer zo anders en goed dat ik wel moét geloven dat dingen geleid worden.
- Ik heb me ingeschreven voor de training tot citywalk-guide en we zijn gestart met een bezoek aan het Amsterdams museum. Mèn, ik heb me zelden zo verveeld. Museums zijn écht niet mijn ding. Zit ik dan met een museumkaart en mijn goeie gedrag..
- Bezoekje gebracht aan Vineyard, een gemeente met heel veel jonge mensen. Goeie dienst en wellicht een blijvertje voor deze tijd in Amsterdam! :)
- Sanne en ik wilden wat geld bijverdienen en hadden ons aangeboden als babysitters tijdens een afscheidsavondje van een gemeente. Van te voren mochten we mee-eten en we hebben genoten van een heerlijk diner. Vervolgens bleken er geen kinderen te zijn en ondanks dat onze diensten dus niet nodig waren, mochten we het geld houden. De makkelijkst verdiende euro's ooit en we hielden er een avond met goed eten, leuk gezelschap en een goede worship aan over! :D
- Dit weekend bestond het gebouw van de Shelter City precies 100 jaar. Dit moest natuurlijk gevierd worden; we hebben de boel versierd met ballonnen, er was een pop-up museum en er kwamen veel genodigden langs. Zaterdagmiddag was de viering speciaal voor Nederlanders en het was fijn om weer eens even lekker mijn moedertaaltje te spreken. Ook brachten zuslief Mette en zwager Bernhard nog een bezoekje aan de Shelter en we hebben de avond afgesloten bij Loetje! Loved-it!

Inmiddels is het 01:14 en ik hoop morgen nog iets van de kerk mee te krijgen. Dus ehm, tja, de rest bewaar ik dan maar weer voor de volgende keer! Oh, en zoals op de foto's te zien is, hebben mijn pingpongskills van de vorige blog een dieptepunt bereikt. En een aardige Mexicaan, trots volkje als ze zijn, moest dit er natuurlijk even inwrijven. Pff. Next time I'll kick his ass.

- Breggien