My first week in Amsterdam!

Dus. Tja. Mijn eerste week in Amsterdam. Mèn. Het is nu zaterdagavond, while I'm writing this, en ik moet zeggen dat dit eigenlijk m'n eerste échte relaxmoment is sinds mijn arrival zondag. Oh, en dan moet ik óók nog die blog schrijven. 'Moeten, moeten, moeten', mijn motto van deze week. Dat klinkt misschien wat negatief, maar I really love it. Deze eerste week is voorbij gevlogen; en waar ik eerst dacht dat ik waarschijnlijk heimwee zou hebben, ben ik inmiddels helemaal overtuigd dat ik hier op mijn plek ben. De stad, ons community house, het hostel, mijn nieuwe 'familie', de openheid, de crazyness; ik ben zo ontzettend dankbaar dat God me ervan heeft overtuigd om deze stap te nemen. Tegelijkertijd wil ik mijn excuses aanbieden aan de mensen die me Whatsappjes hebben gestuurd, jarig waren, of op enige andere manier mijn aandacht verdienden: de eerste week is zo intensief geweest; het is alsof je een nieuw leven binnenstapt hier. (Oh, en sorry voor de Engelse woorden en misschien zelfs grammatica.. Ik moet serieus elke zin zo'n 4 keer overlezen, omdat ik niet zeker weet of het correct Nederlands is. Het Engels praten en denken is taking control. I can't help it.)

First, I'll tell you something about the Shelter life. Hoe werkt het allemaal en wat doe ik hier nu eigenlijk precies? Well, we hebben drie gebouwen: het community house, de Shelter City en Shelter Jordan. We wonen met ongeveer 35 jonge mensen from all over the world in het community house. Het is ontzettend gezellig en het voelt als 'one big happy family'. Het is zo gaaf om verhalen en ervaringen van andere staffleden te horen; iedereen is zo avontuurlijk en heeft zoveel levenservaring (zo ervaar ik het tenminste). Soms ontbijten we samen, maar meestal loopt het hier in en uit vanwege de verschillende werktijden. Iedereen heeft een eigen kamer die gedeeld wordt met 2 of 3 personen. Ik deel een kamer met Rahel en Miri, twee meiden uit Duitsland. (En dan dacht ik dat ík rommelig was. Mèeeeen. Onze kamer is een MESS. Cool om eens de meest opgeruimde persoon te zijn :p). Verder hebben we een bibliotheek, een prayer room, enorm grote keuken, wasruimte (jaja, ik heb mijn eerste was al gedraaid), en een grote woonkamer. De staffleden zijn opgedeeld in 2 groepen: staff voor de Shelter Jordan en staff voor de Shelter City. Ik werk in de Shelter City (gelukkig :D), een hostel in het centrum van Amsterdam, vrijwel óp de Wallen. Het was dan ook flink shocking toen ik daar voor het eerst kwam voor mijn sollicitatiegesprek. Direct naast de Shelter wordt je geconfronteerd met de duisternis en de lege, trieste samenleving waarin we momenteel leven. Sindsdien probeer ik altijd om te fietsen om in de Shelter te komen. Hoe dan ook, de duistere sfeer is ook in de directe omgeving voelbaar.

De Shelter is ontzettend gaaf. Ik vind het concept geweldig: een hostel waar gasten zich welkom voelen en waar de sfeer getypeerd kan worden als gastvrij en open. Als staff proberen we de liefde van God uit te dragen door middel van onze glimlach, vriendelijkheid, liefde onderling in het team, maar ook door Bible Inspiration, Meditation, Alpha cursussen, gebedsuren, open mic-avonden etc. De gasten worden altijd uitgenodigd. Verder zijn we vooral gericht op onze cleaners: mensen die tegen kost en inwoning het hostel schoonmaken. Vaak zijn dit mensen die leven onder slechte omstandigheden (geen werk, soms dakloos etc.) Ze zijn soort van verplicht om aan Bijbelstudies deel te nemen en ook eten ze samen met ons als staff. Zo proberen we ze deel te maken van onze familie. Het werk in de Shelter City is tot nu toe erg leuk. Iedere dag hebben we een shift van ongeveer 7 uur. De eerste week ben ik getraind in het café, ik heb voornamelijk de ochtendshift gedraaid die om 07:00 start. We staan dan met 2 of 3 mensen achter de bar en verzorgen het ontbijt voor de gasten. We bakken pannenkoeken, wentelteefjes of gebakken eieren en verder krijgt iedere gast een gratis warme drank. Het is leuk om iedere gast afzonderlijk te spreken; iedereen is zo verschillend en uniek. Ook maken we schoon en verzorgen we de lunch voor de staff/cleaners en soms voor een groep die komt lunchen, bijvoorbeeld via de Wandelende Tak. Verder heb ik een keer kookshift gehad. Het is dan de bedoeling dat je de kookt voor zo'n 20 mensen: de staff en cleaners. Ik vond het vreselijk, maar iedereen was gelukkig tevreden over de Bami en cheesecake (met wat hulp van mams :P)! Naast ons werk hebben we als staff ook nog een eigen programma. Een aantal keer per week komen we samen voor ons Ministry Training Programma, waar we de inns en outs leren van het leven van een missionair. Wat kan jij doen om het Evangelie te verkondigen? Wat is jouw stijl van evangeliseren? Hoe ga je om met The Red Light District etc. Verder hebben we small groups; dit houdt in dat we samen ontbijten, worshippen, Bijbelstudie doen en samen bidden.

God is really working here. Mijn pingpongskills hebben ervoor gezorgd dat ik inmiddels leuk contact heb met een aantal cleaners en gasten. Ze willen me natuurlijk allemaal verslaan dus geeft me dit een mooie gelegenheid om ze lekker uit te horen en uit te nodigen voor verschillende activiteiten. Sommigen tonen echt interesse in de Bijbel en het leven met God. Nice! Verder kwam ik deze week 's avonds thuis toen Simon, een jongen uit Duitsland, het idee had om wat zwervers op te zoeken en met ze te praten. So we did. We kwamen aan op een plek waar voedsel uitgedeeld was en we startten een gesprek met Samuel, een man uit Los Angeles die zijn dagen en nachten doorbrengt in de straten van Amsterdam. Met een joint in zijn mond vertelde hij zijn verhaal. Ontzettend triest hoe deze man leeft.. Simon was zo kalm en ik was de emotional one, haha. Maar ik denk dat Samuel iets van mijn oprechte medeleven proefde, want hij was erg open en zelf ook enigszins geraakt. We hebben samen gebeden, zo bijzonder. Ik voelde me zo ontzettend machteloos toen we teruggingen naar huis. Misschien iets te heftig voor mij. Maar thank God voor het gesprek en voor Samuels hart. Het was zo bijzonder om te horen dat Jezus zijn enige stukje hoop was in dit leven, maar tegelijkertijd zo triest vanwege zijn uitzichtloze situatie.

Er is zoveel meer te vertellen. Heerlijk om 's ochtends of 's avonds alleen door de stad te fietsen en alle indrukken in me op te nemen. De geur van wiet (not so nice), ontzettend uniek uitziende mensen, straatmuzikanten, Chinatown, leuke marktjes, chaotische toeristen, psyhotische en schreeuwende zwervers en zóveel meer. Oh, en het verkeer is craaaaazy; iedereen fietst door rood en ondanks dat we christenen zijn doen we vaak vrolijk mee. Sorry.

But I'll think I will keep the rest for a next blog. Want hij is al best lang. Sorry. De volgende is korter hoop ik. Mocht je willen reageren, dan kan dat hieronder of op mijn Facebook misschien? Zou echt leuk zijn, want ik raak behoorlijk geisoleerd van de rest van Nederland :p Oh, en ik heb wat foto's toegevoegd! Check them out! :D

Doei.

Breggien